Lezing Eva Meijer
.svg)
In het kader van de tentoonstelling ‘Es schläft ein Lied in Allem’ van Luitgard Schultz geeft filosoof en schrijver Eva Meijer een lezing over natuur en de rol van kunst in een tijd van ecologische crisis. Meijer duikt in zowel haar fictie als non-fictie in ecologische vraagstukken. Boekhandel Van Someren & Ten Bosch is aanwezig voor verkoop van haar boeken, die ter plaatste gesigneerd kunnen worden door de auteur.
Inloop vanaf 14:30, lezing 15:00 – 16:30
Eva Meijer
Eva Meijer (1980) is schrijver en filosoof. Ze schreef elf boeken en haar werk is vertaald in achttien talen. Haar debuutroman Het schuwste dier verscheen in 2011 en werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil en de Vrouw&Proza DebuutPrijs. Ze won diverse prijzen, zoals de Lezersprijs van de BNG Bank Literatuurprijs, de Hypatiaprijs, de ASCA Book Award en de Halewijnprijs voor haar hele oeuvre.
In haar filosofische werk staan taal (inclusief stilte) en sociale rechtvaardigheid centraal. In september 2017 promoveerde ze cum laude in de filosofie op een proefschrift getiteld 'Political Animal Voices' aan de Universiteit van Amsterdam, dat in 2018 de Praemium Erasmianum Dissertatieprijs won. Van 2021-2025 doet ze als postdoc-onderzoek aan de Universiteit van Amsterdam met een Veni Beurs van het NWO. Het project heet The politics of (not) eating animals. Ze schreef filosofische columns voor Trouw en is voorzitter van de landelijke OZSW-werkgroep dierethiek
Es schläft ein Lied in Allem
In de solotentoonstelling ‘Es schläft ein Lied in Allem’ geeft Luitgard Schultz uitdrukking aan een natuur die alomtegenwoordig is en die wij als mens zijn. Wat als we de natuur niet langer zien als iets buiten ons, dat wij al dan niet kunnen verwoesten of beschermen, maar als iets dat alles omvat? Het is een krachtig en – voor ons dagelijks denken – ontregelend inzicht, dat ons de afgezonderde standplaats buiten de natuur, van waaruit we haar dachten te beschouwen, ontneemt.
Het werk van Schultz, soms verfijnd monnikenwerk, dan weer onbewerkt en aards, laat ons met zorgzame en toch daadkrachtige bewegingen van ons voetstuk vallen. Zo veel van onze gekoesterde tweedelingen – mens/natuur, object/subject, kijker/bekekene – vallen mee en barsten in ontelbaar stukken uiteen. Gewenning duurt even, maar Schultz laat ons uiteindelijk thuiskomen in de geborgenheid en schoonheid van een onafscheidelijk verbonden zijn. Ja, we zijn wat nietig, maar delen wel met alles wat is het verrijkende en verreikende vermogen om te bewegen en bewogen te worden. Gelukkig ook door en met kunst, zoals de doeken, installaties en sculpturen van Schultz.
.svg)
.svg)
.svg)